شکل زمين

خداوند در آيه 41 سوره رعد مي فرمايد:
(اولم يروا انا ناتي الارض ننقصها من اطرافها و الله يحکم لا معقب لحکمه و هو سريع الحساب) آيا نديدند که ما پيوسته به سراغ زمين مي آييم و از اطراف (وجوانب) آن کم مي کنيم؟! (و جامعه ها, تمدن ها و دانشمندان تدريجاً از ميان مي روند) و خداوند حکومت مي کند و هيچ کس را ياراي جلوگيري يا رّد احکام او نيست و او سريع الحساب است.
همچنين خداوند در آيه 30, سوره نازعات مي فرمايد:
(والارض بعد ذلک دحاها)؛ و زمين را بعد از آن گسترش داد.
کلمه «دحاها» به معناي شکل تخم مرغ مي باشد که شکل واقعي زمين است.
آيه هاي زير بيان مي کند که در زمين هميشه روز و شب به دنبال هم است که گوياي اين حقيقت علمي در رابطه با حرکت و شکل زمين است.
(اتاها امرنا ليلاً اونهارا) (سوره يونس, آيه 24) ؛(ناگهان) فرمان ما, شب هنگام يا روز,(براي نابودي آن) فرا مي رسد. (سرما يا صاعقه اي را بر آن مسلط مي سازيم)
(يکورالليل علي النهار ويکور النهار علي الليل) (سوره زمر, آيه 5)؛ شب را بر روز مي پيچد و روز را بر شب. (تولج الليل في النهار و تولج النهار في الليل) (سوره آل عمران, آيه 27)؛ شب را در روز داخل مي کني, و روز را در شب.
(لا شمس ينبغي لها تدرک القمر و لا الليل النهار و کل في فلک يسبحون) (سوره يس, آيه 40)؛ نه خورشيد را سزاست که به ماه رسد, و نه شب بر روز پيشي مي گيرد و هر کدام در مسيرخود شناورند.
(خلق السماوات و الارض بالحق يکور الليل علي النهار و يکور النهار علي الليل و سخر الشمس و القمر کل يجري لا جل مسمي الا هو العزيزالغفار) (سوره زمر, آيه 5)؛ آسمانها و زمين را به حق آفريد شب را بر روز مي پيچد و روز را بر شب و خورشيد و ماه را مسخر فرمان خويش قرار داد. هر کدام تا سر آمد معيني به حرکت خود ادامه مي دهند. آگاه باشيد که او قادر و آمرزنده است.
وقتي شب نيمي از زمين فرا مي گيرد, نيم ديگر آن روز است. اين حقيقتي است که پس از کشف آمريکا و پس از پيشرفت علم و رفتن بشر به فضا به آن پي برده شد. در فضا بود که ديده شد, نيمي از زمين, روشن و روز و نيمي ديگر, شب و تاريک است. و اين دقيقاً چيزي بود که 1400 سال پيش خداوند در قرآن درآيه 19 سوره حجر فرمود:
(و الارض مددناها و القينا فيها رواسي و انبتنا فيها من کل شي ءٍ موزونٍ) (سوره حجر, آيه 19) ؛ و زمين را گسترديم و در آن کوه هاي ثابتي افکنديم و از هر گياه موزون, در آن رويانديم.
شيخ شروي در کتابش «دلايل مادي خدا» اين آيه به طريقي لطيف بيان مي کند. او مي گويد: خداوند به زمين خاصي اشاره نمي کند, بلکه به زمين به طور عام شاره مي نمايد. اين به اين معناست که در دنيا هر جا بروي, زمين را گسترده مي يابي و اگر زمين کروي نبود, چنين چيزي اتفاق نمي افتاد مستطيل بود يا هر شکل هندسي ديگري داشت, شما به لبه آن مي رسيديد, در حالي که شکل کروي تنها شکلي است که به لبه ندارد, بنابراين هر جا برويد و آن را گسترده مي يابيد. اين ماهيت معجزه آساي قرآن کريم است که کلمه اي به کار مي برد که مناسب ظاهر اشياء و همزمان نشان دهنده حقيقتي علمي است.
(افلا ينظرون الي الابل کيف خلقت. و الي السماء کيف رفعت. و الي الجبال کيف نصبت. و الي الارض کيف سطحت) (سوره غايشه, آيه هاي 17 تا 20), آيا آنان به شتر نمي نگرند که چگونه آفريده است ؟ و به آسمان نگاه نمي کنند که چگونه برافراشته شده ؟ و به کوه ها که چگونه در جاي خود نصب گرديده و به زمين که چگونه گسترده و هموار گشته است؟
خداوند متعال در اين آيه و آيه هاي ديگر توجه ما را به نشانه هاي قدرت خود در آفرينش جلب مي کند و مي فرمايد: آيا اين شگفت انگيز نيست که زمين گسترده است. ما به اين حقيقت شگفت انگيز و معناي آن تا عصر علم يعني تا زماني که متوجه شديم زمين کروي شکل است پي نبرده بوديم. آيا اين شگفت انگيزت نيست که زمين گسترده است. ما به اين شکل است پي نبرده بوديم. آيا اين شگفت انگيز نيست که اين زمين کروي براي استفاده ما گسترده شده است.
منبع: نشريه بشارت شماره 72